شهيد رجايي رحمه الله پيوسته براي حفظ خانواده و فاميل خود از انحرافات، خصوصاً در دوران طاغوت انديشه مي كرد و خود به راه هاي عملي در

اين جهت مي پرداخت. او هميشه جلسات هفتگي يا ماهانه يا مسافرت ترتيب مي داد و از اين طريق بر آنها نظارت مي كرد. يك بار قبل از انقلاب كه

براي تفريح همراه عده اي از جوانان و مردان فاميل به كرج مي رفت، جوانان به اقتضاي آن روزها (سال 1340) يكي از تصنيفهاي معروف را

مي خواندند. ابتدا يكي از بزرگان فاميل اعتراض كرد كه اينها حرام است، نخوانيد؛ ولي جوانان به حرف او اعتنا نكردند. دقايقي بعد رجايي بي آنكه

برنامه آنها را به هم بزند، گفت: بچه ها! فقط چند لحظه ساكت باشيد و به اين سرود كه مي خوانم گوش كنيد. سپس با آهنگ زيبايي اين ابيات را

خواند:
تلاش و جنبش و پرتو اميد

سراي جان مي دهد نويد

به راه زندگي با صفا و مهر
به درگه خدا مي توان رسيد

جوانان وقتي اين اشعار را شنيدند، با آهنگهاي مختلف اين سرود را همخواني كردند

) سيره شهيد رجايي، ص 106.